بارکد تقریباً در تمام بخش‌های زندگي ما وجود دارد، در سوپرمارکت‌ها، بیمارستان‌ها و حتي در خانه خودمان!
بارکد تقریباً به‌عنوان بخشي از زندگي روزمره ما موردقبول همه قرارگرفته اما واقعاً بارکد چيست و چه چيزي را نمايش می‌دهد؟
بارکد در شکل‌های مختلف ارائه می‌شود که ساده‌ترین نوع آن را حتماً در فروشگاه‌ها و يا سوپرمارکت‌ها دیده‌اید.
اما استانداردهاي ديگر بارکد هم وجود دارد که در صنايع مختلف استفاده می‌شود مثل: مراکز درماني، کارخانه‌های صنعتي و … که تمام این‌ها نحوه کدگذاري (Symbology) منحصربه‌فرد براي خود را دارند که غیرقابل تغيير هستند. حال اين سؤال پيش می‌آید که چرا این‌همه کدهاي متفاوت وجود دارد؟ اين سؤال به‌سادگی قابل جواب گوئی است چراکه Symbology هاي مختلف براي حل مشکلات صنايع گوناگون به وجود آمده‌اند.
بارکدها چگونه خوانده می‌شوند:
بارکدها با کشيده شدن تابش کوچکي از نور روي کد چاپ‌شده قابل‌خواندن هستند. چشمان شما تنها خط قرمزي از نور را می‌بیند که از بارکد خوان تابيده می‌شود. اما چه اتفاقي در تابش و بازتاب آن نور قرمز می افتد؟ قطعه‌ای در بارکد خوان بازتاب نور را دريافت کرده و آن را به سیگنال‌های الکتريکي تبديل می‌کند. منبع تابش ليزر شروع به خواندن فضاي خالي قبل از اولين خط مشکي می‌کند و اين کار را تا انتهاي کد انجام می‌دهد -اگر بارکد داراي اين فضاي خالي معين در ابتدا و انتهاي خود نباشد قابل‌خواندن نيست که به اين فضاها Quiet Zone مي گوئيم- هر چه کد ما طولانی‌تر باشد تعداد ریبون هاي ما نيز بيشتر خواهد بود و هر چه تعداد ریبون هاي ما بيشتر باشد بايد ارتفاع ریبون ها نيز بيشتر شود تا کد به‌راحتی قابل‌خواندن باشد.
به‌طورکلی سه مدل بارکد خوان وجود دارد: ثابت، بارکد خوان‌های سيار دسته‌ای و بارکد خوان‌های سيار بی‌سیم
بارکد خوان چگونه کار می‌کند:
پايه هر دستگاه بارکد خوان يک اسکن‌کننده، يک رمزگشاینده و يک کابل ارتباطي ميان کامپيوتر و دستگاه بارکد خوان می‌باشد.
وظيفه اسکن‌کننده اين است که کد را اسکن کرده و داده‌های خروجي الکتريکي ايجاد نمايد که داده‌ها با ریبون هاي مشکي و فاصله بين آن‌ها مرتبط است. اين داده‌های الکتريکي سپس توسط رمزگشا آناليز شده و بر اساس نوع کدگذاري و محتوي کد به‌صورت متعارف کامپيوتري (شامل حروف – اعداد و يا علامت‌های ديگر استاندارد مثل ” – ” و ”. ” و …) نمايش داده می‌شود.
همچنين اسکن‌کننده‌ها می‌توانند که اين رمزگشا را به‌صورت داخلي داشته باشند و يا کدها را به‌صورت رمزگشایی نشده در خود نگهداري کنند که در اين حالت احتياج به‌وسیله اي ديگر دارند که به آن رابط يا Wedge می‌گوییم. در اين حالت کدها به‌محض اتصال به اين رابط توسط رابط رمزگشایی می‌شوند و به مکان موردنظر ما (براي مثال بانک داده‌ها) منتقل می‌شوند.
