لیبل

در حالي که ممکن است چنين به نظر برسد که بارکد ها هميشه با ما بوده اند ، اما بارکد ها تا دهه ي 1970 کاربردي نداشتند . تا اينکه در سال 1974 اولين اسکنر (بارکد خوان) ساخته شد و اولين محصول بارکد گذاري شد .

ايده استفاده از بارکد به مدتي قبل برمي گردد ، در سال 1932 والاس فلينت پيشنهاد داد که براي کنترل خرده فروشي ها مي توان از يک سيستم اتوماسيون استفاده نمود ، در حالي که فکر و ايده او در آن زمان قابل انجام نبود اما او ايده اش را در حرفه ي خود پي گيري کرد . فلينت آدمي خسيس و صاحب يک فروشگاه زنجيره اي مواد غدايي بود . ايده هاي او در حدود 40 سال بعد منجر به توسعه کدUPC شد
طي دهه ي 40 ، 50 و 60 چندين نمونه کد مختلف از جمله bull’s eye , numeral و چند نمونه ديگر توسعه پيدا کرد ، تعداد زيادي از نرم افزاهاي جزئي باعث توسعه بارکد شدند و کاربرد آن در صنعت رونق بيشتري يافت.

اولين کاربرد بارکدها

در سال 1948 صاحب يک فروشگاه زنجيره اي مواد غدايي تقاضايي بري تحقيق در مورد روشي خودکار جهت خواندن اطلاعات کالاها موقع فروش ، به موسسه Drexel داد . برنارد سيلور و نورمن جوزف مسئول پي گيري اين پروژه شدند . نورمن ابتدا جوهر حساس به نور را پيشنهاد داد که در عمل مقبول نيفتاد . در 20 اکتبر 1949 آنها موفق به ساخت يک نمونه عملي شدند و نام اختراع شان را “شناسايي محصول به کمک الگوهاي شناساننده کوچک ” نهادند و در 7 اکتبر 1952 محصولشان را با نام “روش ها و دستگاه هاي شناسايي” تحت شماره 2.612.994 در ليست اختراعات آمريکا به ثبت رساندند . تلاش آنها براي ساخت يک سيستم عملي در دهه ي 1960 شدت بيشتري گرفت.

اولين کاربرد تجاري بارکد
اولين کاربرد تجاري بارکد در سال 1966 بود
.
در سال 1932 گروهی از فارغ التحصیلان مدرسه مدیریت بازرگانی دانشگاه هاروارد به سرپرستی Wallace Flint کار بر روی پروژه جاه طلبانه ای را شروع کردند که سرآغازی بر استاندارد بارکد و سیستمهای مربوط به آن گردید. این پروژه به مشتریان پیشنهاد می کرد تا کالای مورد نظرشان را با برداشتن کارتهای سوراخ شده ای مرتبط به آن کالا از درون کاتالوگ انتخاب کنند. این کارتهای سوراخ شده سپس به کارمندی داده میشد تا برای خواندن، آنرا درون دستگاه “کارت ریدر” Card Reader قرار دهد. در مرحله بعد سیستم بصورت اتومات کالای مربوطه را از انبار مستقیماً به باجه خروجی فروشگاه میفرستاد تا خریدار پس از پرداخت پول، کالا را دریافت کند. در مراحل بعدی با گسترش سیستم، نحوه دریافت وجه، تحویل کالا و رسید به مشتری و … پیشرفت کرده و به مرحله ای رسیدند که اکنون توسط دستگاه های “بارکد ریدر” Barcode Reader به راحتی عمل تحویل کالا و سپس پرداخت وجه صورت میپذیرد و همچنین هیچ کالایی را نمی توان بدون کم کردن از موجودی انبار فروشگاه از آن خارج کرد، لذا جلوی سرقت کالا تا اندازه زیادی گرفته می شود.
بارکدهای مدرن امروزی از سال 1948 توسعه یافتند. برنارد سیلور، از فارغ التحصیلان موسسه ی تکنولوژی درکسل در فیلادلفیا (Drexel Institute of Technology in Philadelphia) بطور اتفاقی شنید که رییس یک فروشگاه زنجیره ای مواد غذاییمحلی از یکی از روسای دانشگاه میخواهد تا متعهد شود که سیستمی را ایجاد کند تا بطور اتومات اطلاعات کالا را در مرحله بازرسی و “چک اوت” Checkout بخواند. سیلور آنچه را شنیده بود به دوستش نورمن جوزف وودلند Norman Joseph Woodland گفت. نورمن بیست وهفت ساله فارغ التحصیل درکسل و معلم آنجا بود. نورمن شیفته این مشکل شد و شروع به کار روی این مسئله کرد.
اولین ایده ی نورمن استفاده از طرحهایی از جوهری مخصوص بود که زیر نور فرا بنفش بدرخشد. آندو دستگاهی را ساختند که که کار میکرد ولی مشکل این بود که جوهر آن ثبات لازم را نداشت و چاپ طرحواره روی کالا بسیار گران تمام میشد. وودلند معتقد بود که ایده اش جواب خواهد داد. او از محل سهام چند فروشگاه مقداری عایدی داشت، لذا کار تدریس را رها کرد و به آپارتمان پدربزرگش در فلوریدا رفت تا برای حل این مشکل فراغت بیشتری داشته باشد.
در بیستم اکتبر 1949 وودلند و سیلور فرم ثبت اختراعی را تحت عنوان ” طبقه بندی لوازم و روش انجام آن” را پر کردند. آنها اختراعشان را بصورت ” هنر طبقه بندی کالا …از طریق شناسایی طرحواره” توصیف نمودند.

تاریخچه سیستمهای بارکد، بارکد ابداعی توسط وودلند و سیلور را بشکل یک “دایره هدف” یا Bull’s Eye توصیف میکند که متشکل از دایره های هم مرکز بود. درحالیکه وودلند و سیلور چنین نمادی را ایجاد کردند، نماد اولیه بشکل یک خط مستقیم مشابه بار کدهای 1D امروزی توصیف گردید.

سرانجام نماد بارکد با طرح چهار خط سفید در یک زمینه تیره شکل گرفت. اولین خط بعنوان خط مبنا و موقعیت سه خط باقیمانده نسبت به خط اول تعیین می شدند. اطلاعات مربوط به یک کالا با حضور یا عدم حضور یکی یا چند تا از خطوط کد بندی میشد که اجازه میداد هفت دسته مختلف از کالا ایجاد شود. بهرحال مخترعان این روش فهمیدند که با افزودن تعداد خطوط میتوان کالاهای بیشتری را کلاسه بندی کرد. مثلاً با ده خط تا 1023 کالا می توانست کد گذاری شود. درخواست حق ثبت اختراع وودلند و سیلور در هفتم اکتبر 1952 به شماره 2612994 در آمریکا به ثبت رسید.

در سال 1962 سیلور در سن 38 سالگی قبل از اینکه کاربرد تجاری باکد را ببیند درگذشت. در سال 1992 وودلند مدال ملی تکنولوژی را از دست رییس جمهور جورج بوش دریافت کرد. این دو مرد پول زیادی بابت ایده خلاقانه خود که شروعی بر تجارت بیلیون دلاری بود دریافت نکردند.

بارکد تا سال 1966 تجاری نشد. انجمن ملی زنجیره مواد غذایی (NAFC) در این سال از سازندگان تجهیزات درخواست کرد تا سیستمی را طراحی کنند که به پروسه دریافت کالا و پرداخت پول (Checkout) شتاب بیشتری دهد. در 1967 شرکت RCA (Radio Corporation of America) اولین سیستم اسکن را در فروشگاه کروگر Kroger در سین سیناتی نصب کرد. کد محصولات توسط “بارکدهای دایره هدف” مشخص میشدند که مجموعه ای از خطوط (یا بارهای bars) دایره ای هم مرکز با عرضهای متفاوت بودند. این بارکدها روی محصول پرینت نمی شدند بلکه بصورت لیبل توسط کارمندان کروگر روی کالا نصب می گردید. اما مشکلاتی برای کد موسوم به RCA/Kroger وجود داشت. در این هنگام نیاز به ارائه استانداردی بود تا تمام تولید کنندگان و فروشندگان محصولات غذایی به آن تجهیز شده و بطور یکسان مورد استفاده قرار گیرد.

یکی از اولین طرح‌های آنها این بود که از رمز مورس که چاپ شده و به صورت عمودی دراز شده است استفاده کنند که به صورت ریبونهای باریک و پهن نشان داده می‌شود. بعدا آنها به استفاده از بارکد از نوع دایره‌های هم مرکز (bulls-eye) معطوف شدند. آن دو در ۲۰ اکتبر ۱۹۴۹ اختراعشان را با عنوان «Classifying Apparatus & Method» در اختراعات آمریکا به ثبت رساندند. اختراع در ۷ اکتبر ۱۹۵۲ منتشر شد. اولین بارکد خوان در سال۱۹۵۲ ساخته شد و شامل یک لامپ ۵۰۰ واتی و یک لوله خلأ تشدیدکننده نور بود که توسط شرکت RCA برای موسیقی فیلم ساخته شده بود (به صورت نور روی فیلم نوشته می‌شد) دستگاه خیلی قابل استفاده نبود (دستگاه به سادگی یک نوسان نما بود، و لامپ ۵۰۰ وات تقریبا کاغذ اولین نمونه بارکد را سوزاند) و برای مصرف تولید نشد. در ۱۹۶۲ آنها اختراع را به شرکت Philco فروختند که آن شرکت نیز بعدا آن را به شرکت RCA فروخت. پیشرفت لیزر باعث شد که بارکدخوان‌ها خیلی ارزان‌تر ساخته شوند و پیشرفت مدارات مجتمع (IC) رمزگشایی بارکد خوانده شده را ممکن ساخت. متاسفانه سیلور در ۱۹۶۳ در سن ۳۸ سالگی درگذشت؛ قبل از اینکه چیزی از اختراع حاصل شود. در ۱۹۷۲ یک فروشگاه در شهر Cincinnati با استفاده از یک بارکدخوان از نوع دایره‌های هم مرکز (bull-eye) با کمک شرکت RCA آزمایشی را انجام داد. اما بارکدهای دایره‌های هم مرکز به آسانی هنگام چاپ کثیف می‌شدند و خیلی موفق نبودند. در این مدت وودلند در IBM بارکد خطی را به وجود می‌آورد که در ۳ آوریل ۱۹۷۳ به عنوان کد محصول جهانی (UniversalProduct Code) انتخاب شد. در ۲۶ ژوئن ۱۹۷۴، در سوپرمارکت Marsh در ایالت Ohio شهر Troy اولین محصول فروشگاه (یک بسته آدامس) به وسیله یک دستگاه بارکدخوان فروخته شد. (این بسته آدامس حالا در موزه Smithsonian تاریخ آمریکا موجود است)
درسال ۱۹۹۲ مدال ملی تکنولوژی توسط رییس‌جمهور به وودلند اهدا شد.